‘Beidh a cuid féin ag an fharraige,’ a deir an seanfhocal agus níl dream ar bith níos fearr a thuigeann an seanfhocal céanna chomh maith le muintir Ghabhla.

Am iascaireacht na mbradán a bhí ann, lá breá samhraidh agus teas galánta i ngrian an tráthnóna. Bhí cuid fear an oileáin uilig, agus leoga, cúpla gasúr, ag tabhairt a n-aghaidh soir ar ché Thráigh na mBláthán. Bhí mála ar dhroim achan fhear, nó a phíosa faoina ascaill, agus céim bhreá aigeantach leis soir an bealach. Bhí go leor bídh ar iompar leo a choinneodh an t-ocras uathu go maidin lá arna mhárach.

Cha raibh i bhfad go raibh ceithre bhád déag ag seoladh soir béal Inis Meáin, triúr nó ceathrar fear in achan bhád agus iad uilig ag tabhairt a n-aghaidh ar uisce domhain ag tnúth le lasta breá bradán a bheith leo anoir an béal ar maidin.

Bhí leoithne bheag ghaoithe anoir ach bhí an fharraige chomh ciúin le clár agus cuma bhreá ar bhun na spéire agus iad ag tarraingt soir.

Bhí Nóra Mhicí agus Saldaí Eoghain i Mullach an Aird ag amharc ar na bádaí ag dul as amharc soir fá Inis Oirthir agus chaith Nóra cúpla deoir uisce choisricthe ina ndiaidh as an bhuidéal bheag de chuid uisce Thobar an Dúin a bhíodh i bpóca a naprúin aici i gcónaí. Thug an bheirt chailíní a n-aghaidh ar an bhaile ansin agus leoga ní raibh i bhfad acu le ghabháil mar go raibh an bheirt acu ina gcónaí fá Mhullach an Aird. Nóra faoin ard agus Saldaí a bhí ina cónaí ar chúl an aird.

Idir a trí agus a ceathair ar maidin a d’éirigh an ghaoth agus thoisigh an fhearthainn mhire. Bhí síon leis a bhainfeadh an craiceann díot. D’éirigh an ghaoth chomh gasta sin nach mó ná go raibh faill ag na hiascairí na heangacha a thógáil ar chor ar bith agus chaill cuid acu cúpla ceann dá gcuid píosaí sa driopás. Ní raibh mórán iomrá acu ar chuntas na mbradán an oíche sin ach iad á dtarraingt as an eangach agus á gcaitheamh sna bocsaí i mullach a chéile chomh tiubh géar agus a thiocfadh leo a dhéanamh.

Thug siad uilig a n-aghaidh ar an bhaile chomh luath géar agus bhí na heangacha tógtha agus char fhan bád ar bith leis an cheann eile. Chuaigh an oíche chun donais as sin go maidin agus fuair na bádaí cruaidh é i rith an bhealaigh anoir gur bhain siad foscadh amach taobh istigh d’Inis Oirthir. Bhí an bháighe leo ansin.

Thoisigh na bádaí ag pilleadh, ceann ar cheann agus achan duine buíoch beannach iad a fheiceáil ag teacht anoir béal Inis Meáin.

Ní raibh mórán iomrá ag aon duine ar cé mhéad bradán a fuair siad an oíche sin ach achan duine ag caint ar an oíche mhire a bhí ann agus chomh tobann agus a tháinig an t-athrú ar an aimsir. 

Nuair a bhí giollacht na mbradán agus feistiú na mbád déanta ag gach foireann, bhain na fir an baile amach, duine ar dhuine. Iad uilig tuirseach, traochta i ndiaidh an anró a fuair siad i rith na hoíche.

Chuaigh uair mhaith thart sular tugadh fá dear nach raibh na bádaí uilig istigh. Cha raibh bád Éamainn Bháin, An Celtic, sa bháighe. Bhí triúr de chlann Éamoinn, Johnny, Eddie agus Andaí uirthi agus bhí Séarlaí Mór Ó Duibhir as Mullach an Aird uirthi fosta.

Chuaigh an scairt amach agus d’éirigh fear ar bith a bhí ina luí arís agus thoisigh an cuartú. Cé go raibh an fharraige breá suaite go fóill, chuaigh leathdhuisín de na bádaí chun farraige agus ní raibh fear ar an bhaile nár imigh soir an bháighe arís. Rinneadh cuartú go leor, agus eolach agus uile a bhí fir Ghabhla ar na sruthanna agus ar an chóir ghaoithe, ní bhfuair siad tásc ná tuairisc ar an bhád ná ar na ceathrar iascairí a bhí ar bord.

Bhí am bocht truacánta i nGabhla. Ba mhillteanach an chailliúint í, ceathrar fear as oileán beag. Níos measa ná sin arís, triúr dearthár nach raibh ach i mbláth na hóige, agus Séarlaí Mór, nach raibh aois mhór ar bith aige ach an oiread. Cha raibh corp le faire ná uaigh le hurnaí aige agus ní raibh sólás le tabhairt ná faoiseamh le fáil.

Dúradh an paidrín ag cé Thráigh na mBláthán gach tráthnóna agus cuireadh scéala soir siar ó Ailt an Chorráin go Fánaid agus cuartaíodh cladaí sna trí paróistí.

Fá cheann cúpla lá, tháinig scéala as na Dúnaibh go dtáinig bád isteach ar an chladach ag tarraingt eangach ina diaidh ach nach raibh duine ná deoraí inti. 

Duine de chlann Mhic Eiteagáin a tháinig uirthi. Chuaigh cúpla fear as Gabhla soir leis an bhád a fheiceáil. Ba í An Celtic a bhí inti ceart go leor, ach ní raibh leid ar bith ann fá cá dteachaidh na hiascairí a bhí uirthi.

Bhí a cuid féin ag an fharraige.

Tógadh Máirín Jimí Uí Fhearraigh ar Ard na mBáinseog ar Oileán Ghabhla i nDún na nGall. Scríobh sí leabhar staire agus seanchais darbh ainm Gabhla — An tOileán (2008). Tá filíocht léi foilsithe in Comhar agus in North West Words. Tá sí  ina ball de choistí pobail áitiúla agus contae agus ina comhalta de Ghael Linn.